Review: Almost Holy

Midden in een oorlogsgebied zorg dragen voor vierduizend weeskinderen met vaak tragische mishandelings-, verslavings- en misbruikverledens: het klinkt als een onmogelijke taak. Toch is het de dagelijkse realiteit voor Gennadiy Mokhnenko, beter bekend onder zijn bijnaam Crocodile Gennadiy.

De documentaire volgt Pastor Crocodile twee jaar lang en filmt zijn dagelijkse werkzaamheden, zijn persoonlijke relaties en de keiharde aanpak die nodig is om de kinderen in de Oost-Oekraïense stad Marioepol te helpen.

De documentaire neemt de kijker mee naar verschillende onderdelen van het werk van Crocodile zoals demonstraties, gesprekken met ouders en kinderen, een toespraak in een vrouwengevangenis, een overleg met een leidinggevende van de politie en diverse andere dingen.

Almost Holy is een visueel en verhaaltechnisch spektakel waarin heftige morele vragen niet geschuwd worden, waar hartverscheurende beelden afgewisseld worden met luchtige cartoons.

De getoonde situaties zijn soms bruut, soms verbijsterend en meestal intens triest. Het is geen typisch feel-good verhaal met een happy end, integendeel: Almost Holy stelt vragen zonder een antwoord te geven.

Op de achtergrond van de documentaire zijn de gevolgen van het conflict in het Donetskbekken zichtbaar en voelbaar, waar ik zelf van schrok. Het kwam dichtbij op een manier die ik van tevoren niet had verwacht.

Almost Holy is beslist een aanrader voor wie interesse in straatpastoraat, de oorlog in Oost-Oekraïne of gewoon zin in een ijzersterke documentaire heeft. Almost Holy is te vinden op Netflix.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *